حسودیِ مجاز

یه روزگار نزدیک و دوری بود که میگفتم به هیچ چیزی حسودیم نمیشه، واقعا هم به نسبت اون چیزی که از اطرافیان میدیدم نمیشد خوب. 

همیشه از برتری های دیگران خوشحال میشدم و میگفتم نوش جونشون و انشاءالله بیشتر شه وقتی لیاقتشو داره و الحمدلله هنوزم همین طوره اخلاقم.

اما، یه موردی این روزها و سال های اخیر پیدا شده، که در اوج اون خوشحالی و آرزوی برکت پیدا کردن و بیشتر شدنش، حسودی رو هم میکنم...

جایگاه و وضعیت معنوی افراد...

حتی گاهی وقتی از کرامات بزرگان میگم و تعریف میکنم ...  

حتی از خوبی های ناب و پاکی نورگونه رفقا و دوستان... 

215343>3321532142