ای خدای دلتنگی دریاب بنده ات را

سلام خدا

برای تو می نویسم و دلتنگی برای فطرتی که روز ازل بهم دادی ...

ذوبـــــاره غربــــت آن ماجـرای دلــتنگی

                                                  و من که گم شده ام لا بـه لای دلتنگی

هزار و سیصد و چند ســـال . . . باید من

                                                  تـو را به شـانه برم پا بـه پـــای دلــتنگی

از ایـــن هوای مه آلـــود شهر دلـــگـیرم

                                                 و جـار می زنـــمت بــا صــدای دلـــتنگی

شکسـته شاخـه  صبرم بیا تماشا کن

                                                نشسته کــنج دلـــم آشنـــای دلــــتنگی

اگر چه دفتر شعرم همیشه دلتنگ است

                                               بـه عالمی نـــدهم ایــن صفـای دلــــتنگی

تمام هستی خود را ز دسـت خواهـم داد

                                               به داد من نرسـد گر خـدای دلـــــتنگی .. 

خدا منتظرم مثل همیشه دستم رو بگیری تا همه چیز خوب شه مثل روز ازل ...